Vuur
Placeholder
Deel deze pagina:
Specificaties:
Bestellen
 |
 |
 |
 |
 |
 |
naar e-book
Specificaties:
Inkijkexemplaar:
 Wilma_boekencast |
|
Wilma_boekencast John Boyne is een bekende Ierse schrijver van historische romans. Met zijn roman Water heeft hij een nieuwe weg ingeslagen, namelijk die van psychologische romans. Hij verbindt de vier elementen, aarde, water, vuur, lucht aan verhalen van gewone mensen en hoe ze omgaan met datgene dat ze is overkomen. In zijn roman Vuur zie je op de omslag een geblakerd houten huis omringd door vlammen. Ik ben heel benieuwd naar het derde element nadat ik eerst Aarde en Water heb gelezen. Mijn recensie vind van deze boeken vind je op www.boeken-cast.nl
Het boek vertelt het verhaal van Freya, een plastisch chirurg in een brandwondencentrum. Ze leeft met de trauma’s uit haar verleden en John Boyne begint het boek gelijk met een van die trauma’s. Het gaat over brandwonden, mishandeling en misbruik. Een verhaal over mensen die andere mensen pijn doen om hun eigen pijn maar niet te voelen. Een verhaal ook van verdriet en eenzaamheid. En toch, ondanks dat het een vreemd verhaal is, is het prachtig geschreven en raakt je in het hart.
‘Sinds mijn twaalfde zomer word ik verteerd door een vuur dat alles en iedereen om me heen verwoest.’
Ik vind het knap hoe John Boyne dit element weer weet te koppelen aan een persoonlijk verhaal dat spannend en rauw tegelijk is. Wat ik ook waardeerde, nu de serie van de vier elementen bijna ten einde is, dat hij de eerdere delen aan elkaar koppelt. De verhalen uit Aarde en Water komen kort terug in dit boek. Daarom hierbij ook een spoiler alert, ik zou echt eerst de vorige delen lezen. Gelukkig zijn het geen dikke boeken en is dat, denk ik, goed te doen.
Ook de elementen zelf worden op een mooie manier aan elkaar gekoppeld in het verhaal.
‘De elementen maken alles kapot. Neem bijvoorbeeld water. Als iemand verdrinkt en het lichaam spoelt aan, dan is het zo opgezet dat identificatie lastig kan zijn. Of aarde. Als een lichaam begraven wordt, begint de ontbinding meteen. En denk eens aan lucht. Als we maar een paar minuten geen lucht hebben, gaan we dood. En dan is er nog vuur. Als iemands uiterlijk is aangetast door brandwonden, kijken we weg. We willen het niet weten’
Ik had dit eigenlijk verwacht in het laatste deel van de serie en was erdoor verrast. Het maakt me overigens wel extra nieuwsgierig naar het laatste deel. Het is opnieuw een roman die makkelijk leest met weinig moeilijke woorden en toch heel intens is. De pijn, angst en verdriet spatten van de pagina’s af. Ik heb opnieuw genoten van het boek en geef dan ook graag 4 sterren. |
John Boyne (Ierland, 1971) is schrijver en journalist. Zijn roman De jongen in de gestreepte pyjama werd wereldwijd een bestseller, won diverse literaire prijzen en werd succesvol verfilmd. Daarna schreef hij onder meer De grote stilte, Wat het hart verwoest en Toen de wereld brak. Zijn boeken verschijnen in zestig talen, waarmee hij de meest vertaalde Ierse schrijver aller tijden is. John Boyne woont in Dublin.
Meer van deze auteur
Meer van deze auteur
 Toen de wereld brak John Boyne |
 De jongen in de gestreepte pyjama John Boyne |
 Water John Boyne |
 Aarde John Boyne |
 De hond die op de maan danste John Boyne |
 Lucht John Boyne |
John Boyne is een bekende Ierse schrijver van historische romans. Met zijn roman Water heeft hij een nieuwe weg ingeslagen, namelijk die van psychologische romans. Hij verbindt de vier elementen, aarde, water, vuur, lucht aan verhalen van gewone mensen en hoe ze omgaan met datgene dat ze is overkomen. In zijn roman Vuur zie je op de omslag een geblakerd houten huis omringd door vlammen.
Ik ben heel benieuwd naar het derde element nadat ik eerst Aarde en Water heb gelezen. Mijn recensie vind van deze boeken vind je op www.boeken-cast.nl
Het boek vertelt het verhaal van Freya, een plastisch chirurg in een brandwondencentrum. Ze leeft met de trauma’s uit haar verleden en John Boyne begint het boek gelijk met een van die trauma’s. Het gaat over brandwonden, mishandeling en misbruik. Een verhaal over mensen die andere mensen pijn doen om hun eigen pijn maar niet te voelen. Een verhaal ook van verdriet en eenzaamheid. En toch, ondanks dat het een vreemd verhaal is, is het prachtig geschreven en raakt je in het hart.
‘Sinds mijn twaalfde zomer word ik verteerd door een vuur dat alles en iedereen om me heen verwoest.’
Ik vind het knap hoe John Boyne dit element weer weet te koppelen aan een persoonlijk verhaal dat spannend en rauw tegelijk is. Wat ik ook waardeerde, nu de serie van de vier elementen bijna ten einde is, dat hij de eerdere delen aan elkaar koppelt. De verhalen uit Aarde en Water komen kort terug in dit boek. Daarom hierbij ook een spoiler alert, ik zou echt eerst de vorige delen lezen. Gelukkig zijn het geen dikke boeken en is dat, denk ik, goed te doen.
Ook de elementen zelf worden op een mooie manier aan elkaar gekoppeld in het verhaal.
‘De elementen maken alles kapot. Neem bijvoorbeeld water. Als iemand verdrinkt en het lichaam spoelt aan, dan is het zo opgezet dat identificatie lastig kan zijn. Of aarde. Als een lichaam begraven wordt, begint de ontbinding meteen. En denk eens aan lucht. Als we maar een paar minuten geen lucht hebben, gaan we dood. En dan is er nog vuur. Als iemands uiterlijk is aangetast door brandwonden, kijken we weg. We willen het niet weten’
Ik had dit eigenlijk verwacht in het laatste deel van de serie en was erdoor verrast. Het maakt me overigens wel extra nieuwsgierig naar het laatste deel.
Het is opnieuw een roman die makkelijk leest met weinig moeilijke woorden en toch heel intens is. De pijn, angst en verdriet spatten van de pagina’s af. Ik heb opnieuw genoten van het boek en geef dan ook graag 4 sterren.